Kolejna wygrana Kancelarii, tym razem z mBankiem. Sąd Rejonowy w Mysłowicach uwzględnił w całości powództwo reprezentowanych przez Nas Klientów uznając, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych mPlan waloryzowany kursem CHF jest nieważna.
Wyrok w sprawie frankowej mBank
Sąd Rejonowy w Mysłowicach SSR Agnieszka Dudek-Kowalska wyrokiem w sprawie o sygn. akt I C 1142/20 upr. zasądziła od pozwanego mBanku na rzecz powodów:
✅ kwotę 17.752,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 12 października 2020 roku do dnia zapłaty;
✅ kwotę 4.634,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Co ciekawe, kredyt został spłacony przez powodów kilka lat przed skierowaniem sprawy do Sądu. Powodowie domagali się jedynie zwrotu różnicy pomiędzy kwotą wypłaconego im kredytu, a kwotą, którą zapłacili na rzecz banku. Kwota kredytu była niewielka, ale Nasza Kancelaria pomaga również w tych drobnych sprawach 😉
Umowa kredytu z mBankiem jest nieważna
W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że opisany w umowie sposób obliczania kwoty kredytu podlegającej zwrotowi oraz rat kapitałowo-odsetkowych nie jest zgody z prawem (art. 69 ust. 1 prawa bankowego). Przemawia to za nieważnością zawartej umowy.
Dodatkowo, za nieważnością umowy przemawia fakt, że zawarte w niej tzw. klauzule indeksacyjne są klauzulami niedozwolonymi, ponieważ:
- bank był uprawniony do określania wysokości kursu CHF;
- ww. uprawnienie banku nie doznawało żadnych formalnie ograniczeń – w umowie nie wskazano sposobu ustalania kursu wymiany walut zawartego w tabeli kursowej banku, a zatem bank miał całkowitą dowolność wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyty waloryzowane są kursem CHF;
- przyjęte przez bank rozwiązanie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami.
Sąd podkreślił, że kryteria ustalania spreadu przez banki powinny być w każdym wypadku jasno sprecyzowane w umowie z klientem. W innym zaś przypadku bank ma jednostronne prawo kształtowania sytuacji konsumenta w zakresie wysokości jego zobowiązań wobec banku. Takie działanie powoduje, że zakłócona zostaje równowaga pomiędzy stronami umowy kredytu. Zdaniem Sądu powodowie nie mieli żadnej możliwości, aby na podstawie treści umowy poznać zasady, w tym także samodzielnie ustalić, jaki kurs kupna lub sprzedaży CHF zostanie w danym momencie trwania stosunku umownego ustalony przez bank .
Sąd zwrócił też uwagę na to, iż nie ma znaczenia podpisanie przez powodów oświadczenia, z którego wynika, że powodowie rozumieją, że z kredytem waloryzowanym do waluty obcej związane jest ryzyko kursowe oraz ryzyko zmiany stopy procentowej. Z uwagi na niewykonanie obowiązku informacyjnego wobec konsumentów co do obowiązującego w banku mechanizmu ustalania wysokości kursu waluty obcej nie mieli oni żadnej możliwości, aby przewidzieć wysokość swojego zobowiązania ani by zweryfikować wysokość waluty ustalonej jednostronnie przez bank.
Zdaniem sądu klauzule umowne dotyczące tabel kursowych kształtują relacje na linii bank – konsument w sposób nieprawidłowy, prowadzą do zaburzenia równowagi pomiędzy stronami umowy. Zasady ustalania przeliczenia na CHF przy wypłacie kredytu, jak i przy spłacie jego poszczególnych rat według kursu ustalanego w tabeli kursowej banku mają charakter niedozwolonych postanowień umownych. Sprzeczność z dobrymi obyczajami i naruszenie interesów konsumenta polega w tym przypadku na uzależnieniu wysokości świadczenia spełnionego przez konsumenta od swobodnej decyzji przedsiębiorcy. Ponadto o poziomie podlegającego wypłacie kredytu, jak też o poziomie zadłużenia ratalnego konsument dowiaduje się już po fakcie, tj. po podjęciu odpowiedniej sumy z jego rachunku służącego obsłudze zaciągniętego kredytu hipotecznego. Z tego też względu klauzula waloryzacyjna odnosząca się do tabel kursowych banku stanowi niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu art. 3851 k.c.
Sąd podkreślił przy tym że jest związany orzecznictwem SOKiK i odwołał się do uchwały Sądu Najwyższego (III CZP 17/15), zgodnie z którą „prawomocność materialna wyroku uznającego postanowienie wzorca umowy za niedozwolone wyłącza powództwo o uznanie za niedozwolone postanowienia tej samej treści normatywnej stosowanego przez przedsiębiorcę pozwanego w sprawie której wydano ten wyrok”. Sąd podkreślił, że postanowienia umowy zawierają klauzulę identyczną, jak niedozwolona klauzula umowna numer 5743 dotycząca tego samego banku (wyrok z dnia 27 grudnia 2010 r. Sądu Okręgowego w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, XVII AmC 1531/09).
Na zakończenie Sąd wskazał, że po wyeliminowaniu klauzul niedozwolonych z umowy powstaje luka, która uniemożliwia określenie wysokości zobowiązania w CHF, czyli określenia wysokości kwoty zadłużenia w walucie obcej, a także określenie wysokości poszczególnych rat. Powstałej luki nie można wypełnić, co powoduje nieważność całej umowy.
W związku z dokonaniem takich ustaleń Sąd stwierdził, że na uwzględnienie zasługuje dochodzone przez kredytobiorców roszczenie o zapłatę kwoty wskazanej w pozwie wraz z odsetkami.
Masz umowę z mBankiem?
Masz umowę zawartą z mBankiem (BRE Bankiem) i zastanawiasz się, czy też masz szansę na unieważnienie kredytu i odzyskanie od banku zapłaconych rat? Kliknij poniżej. Otrzymasz bezpłatną i indywidualną analizę Twojej umowy frankowej, dzięki czemu będziesz wiedział, jakie masz możliwości rozwiązania swojej sprawy.